دنیا برای توست نه تو برای دنیا

انقدر با ارزش و گران بهایی

که دنیا و تمامی نعمت هایش را برای تو آفریده²

اما گاهی این نعمت ها چنان تو را محو خود می کند

که گمان می کنی، تو را برای دنیا آفریده اند.

به هوش باش! نکند این منزلگه دو روزه² را ابدی بپنداری و به جای توشه جمع کردن برای بهار، به خواب زمستانی روی.

نکند بانگ الرحیل³ بلند شود و تو هنوز آماده حرکت نباشی

به هوش باش!

منابع:

1.     سوره بقره، آیه 29: هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جمعیاً: او خدایی است که همه آنچه را ( از نعمتها ) در زمین وجود دارد ، برای شما آفرید.

2.     تاریخ ابن عساکر، شرح حال امام حسین علیه‌السلام، ص 215: عِبادَاللّهِ اِتَّقُواللّهَ وَکُونُوا مِنَ الدُّنْیا عَلی حَذَرٍ، فَاِنَّ الدُّنْیا لَوْ بَقِیَتْ لاَِحَدٍ اَوْ بَقِیَ عَلَیْها اَحَدٌ، کانَتِ الاَْنْبِیاءُ اَحَقَّ بِالْبَقاءِ، وَ اَوْلی بِالرِّضی وَ اَرْضی بِالْقَضاءِ. غَیْرُ اَنَّ اللّهَ تَعالی خَلَقَ الدُّنْیا لِلْبَلاءِ وَ خَلَقَ اَهْلَها لِلْفَناءِ فَجَدیدُها بالٍ، وَ نَعیمُها مُضْمَحِلٌّ وَ سُرُورُها مُکفَهِرٌّ، وَ الْمَنْزِلُ بُلْغَةٌ وَ الدّارُ قَلْعَةٌ فَتَزَوَّدُوا فَاِنَّ خَیْرَ اّادِ التَّقْوی؛ امام حسین علیه السلام می‌فرماید: بندگان خدا! از خدا بترسید و از دنیا برحذر باشید کهاگر بنا بود دنیا برای کسی باقی بماند و یا یک فرد [برای همیشه] در دنیا بماند، پیامبران برای بقاء سزاوارتر و جلب خشنودی آنان بهتر و چنین حکمی خوش آیندتر بود.
غیر از این نیست که  خداوند دنیا را وسیله آزمایش، و مردم را برای فانی شدن آفرید. پس تازه‌هایش کهنه و نعمتهایش زائل و شادی آن مبدل به غم می‌شود، و خانه و منزلگهی استزودگذر و کوتاه مدت. پس [برای آخرت] توشه‌ای برگیرید که بهترین توشه تقواست

3.     نهج البلاغه، خطبه 21: سبکبار شوید. دیر یا زود به منزل رسید، که رستاخیز پیش رویتان است و ساربان مرگ بانگ «الرّحیل» سر داده و شما را به پیش می‏رانَد. سبکبار شوید تا برسید، که ره‏سپردگان به انتظار آخرین مسافرند تا دادگاه بزرگ الهی حسابرسی بندگان را بیاغازد.